Ludzie przyzwyczaili się do tego, że Rock’n’Roll kojarzony jest ze skandalami, używkami, „wtopami” scenicznymi. Trudno się im dziwić. Od wielu lat artyści dbają o to, żeby tak pozostało. Show biznes widział już wiele i z pokorą przyjmuje coraz dziwniejsze „rock’n’rollowe” zagrania gwiazd, które niekiedy – niestety – robione są specjalnie by wzbudzić sztuczną sensację. Czasami jednak uda się odnaleźć w tym jakiś sens.
Rok 2014, rozdanie nagród Brit Awards. Na scenę wchodzą – by odebrać nagrodę za Najlepszy Brytyjski Zespół – członkowie zespołu Arctic Monkeys. Do mikrofonu dorwał się Alex Turner – wokalista grupy. Ze świecącymi oczami, lekko podpity zaczął dziękować w niekonwencjonalny sposób. Stwierdził: – „Znów ten Rock’n’Roll, co? On nigdy nie zniknie. Może się na jakiś czas zahibernować, zakopać w jakimś bagnie. Myślę, że cykliczna natura wszechświata, w którym istniejemy, wymaga pogodzenia się z jego zasadami. On zawsze tam czeka. Przebija się przez to bagno, przez szklany sufit, by wrócić lepszym niż kiedykolwiek. Rock’n’Roll... Czasami wydaje się, że usuwa się na bok, ale on nigdy nie umrze. Nic z tym nie możecie zrobić”.
Zahipnotyzowana publiczność słuchała z zaciekawieniem czekając na dalszy ciąg wydarzeń. Turner podniósł mikrofon, który kilka sekund wcześniej odłożył i dodał z pewną pogardą i cwaniactwem w głosie: „...skasujcie mnie za ten mikrofon, jeśli musicie”– po czym rzucił mikrofon z impetem na ziemię. Nieco zszokowani, ale niezaskoczeni koledzy muzyka pośpiesznie podążyli za nim schodząc ze sceny.
Publiczność nadal nie mogła zrozumieć tego, co dokładnie przed chwilą wydarzyło się na ich oczach. Prowadzący galę też nie spodziewał się takiej reakcji. Media od razu podchwyciły temat nazywając to wystąpienie najlepszą przemową wszechczasów. I tylko nieliczni zaczęli się zastanawiać: jak on dał radę powiedzieć tyle mądrych słów będąc prawie zalanym w trupa?
Czytaj cały artykuł: Rock’n’Roll nigdy nie umrze
Ilustracja: Kateryna Oliynyk
