Celebrujemy wiele nietypowych świąt, o których jeszcze paręnaście lat temu nikt by nie pomyślał. Międzynarodowy Dzień Czekolady, Dzień Przytulania, a nawet Dzień Dinozaura. Sztuka również doczekała się swojego święta, a wypada ono 15 kwietnia. Światowy Dzień Sztuki ustanowiony został z inicjatywy Międzynarodowego Stowarzyszenia Sztuk Plastycznych (IAA) w dniu urodzin słynnego artysty, Leonarda da Vinci.
Nie trzeba urodzić się w Wenecji czy Paryżu, aby zostać rozpoznawalnym twórcą sztuki. Mieszkańcy Rzeszowa od lat są częścią artystycznej kultury. Zarówno w przeszłości, jak i dziś nie zabrakło utalentowanych ludzi, chcących dzielić się swoją pasją. Jacek Balicki, Gabriela Cichowska, Rwa Jezienicka-Nowak czy Jerzy Ryszard Biernat – tych współczesnych twórców łączy miejsce, z którego pochodzą. Zasłużeni w grafice, rysunku, malarstwie, a nawet w mniej rozpowszechnionych technikach wyrazu, takich jak szkło artystyczne. Mówiąc o sztuce, nie każdy bierze jednak pod uwagę jej odłamy, które nie wiążą się bezpośrednio z farbą i płótnem. Czym tak naprawdę jest zatem sztuka?
Sztuka od najdawniejszych czasów służyła artystom jako narzędzie do przedstawiania świata. W mniej lub bardziej oczywisty sposób utrwalali oni myśli swoje lub swoich mecenasów na płótnach, pięcioliniach, w skałach lub w jakiejkolwiek innej formie, która w danym okresie cieszyła się popularnością.
Jedne z najbardziej rozpoznawalnych dzieł datuje się na nawet tysiące lat wstecz – to dzięki nim jesteśmy w stanie niejako powrócić do przeszłości, poznać ówczesną kulturę i rzeczywistość. Uwiecznione w kamieniu, glinie czy na papirusie sceny dają nam wgląd, jakiego nie otrzymalibyśmy z żadnego tekstu pisanego. Jest to również źródło nie tylko rzetelne, ale i uniwersalne – nie wymaga tłumaczeń czy przekładów. Sztuka zatem, poza byciem formą wyrazu artystycznego, jest niesamowitą skarbnicą wiedzy.
Na kartach polskiej historii, mimo iż nie sięga ona starożytności, również można znaleźć znane na cały świat nazwiska. Tworzył zarówno Jan Matejko, ku pokrzepieniu ducha narodu, jak i Józef Wybicki, który napisał tekst wyjątkowej pieśni patriotycznej, nie mając zapewne świadomości, iż stanie się ona hymnem. Mówiąc o sztuce, nie można także nie wspomnieć o Fryderyku Chopinie czy Zdzisławie Beksińskim, których dzieł nikomu nie trzeba przedstawiać.
Większość ludzi poproszonych o podanie znanego artysty zapewne nie będzie miała z tym problemu. Pojawią się zarówno Ci historyczni jak Michał Anioł czy Albrecht Dürer, jak i bardziej współcześni: znani aktorzy, piosenkarze. Samo pojęcie sztuki zaczęło zatem niejako ewoluować, włączając obok form klasycznych te mniej „konwencjonalne”, ale czy nie jest to jedynie słuszne?
Gdzie swoje miejsce ma zatem sztuka współcześnie? Niewielu z nas zdaje sobie sprawę, że otacza nas ona z każdej strony. Kojarzymy to słowo z wykwintnymi wystawami, ścianami muzeów czy wybiegami mody. Czujemy się bliżej niej, wybierając teatr zamiast kina, podziwiając obrazy uznanych artystów, ale nie doceniając ulicznych murali. Sztuką tymczasem jest również komedia, piosenka w radiu czy reklama telewizyjna. Za ich produkcją stoją przecież sztaby ludzi, którzy muszą wykazać się kreatywnością, a niektóre z nich to prawdziwe majstersztyki. Każde logo, baner czy nawet nadruk na koszulce ktoś wcześniej zaprojektował, stoi za nimi proces twórczy. Sztuka nie musi być zarezerwowana tylko dla najbogatszych – wystarczy, że dostrzeżemy jej piękno w codziennych sytuacjach.
