Wiersze, osobiste historie i atmosfera otwartości... Tak zapamiętaliśmy kolejne spotkanie z okazji IV edycji konkursu Poetic@, które odbyło się jeszcze 6 marca w Klubie IQ. Teraz zapraszamy Państwa do przeczytania wierszy zwycięzców konkursu.
Konkurs poetycki jest organizowany przez Koło Naukowe Nowe Media w ramach cyklu „Spotkania z kulturą Polski” przy wsparciu intro.media i Klubu IQ. W tym roku najlepsza okazała się Olena Boyko. Miejsce drugie zdobył Jakub Węgrzynowicz, natomiast na trzeciej pozycji znalazły się dwie autorki – Myroslava Skilska oraz Izabela Deszczak.
Izabela Deszczak - Dusza i Ja
Jest nas dwie
Dusza i Ja
Ona niewidoczna
choć ważniejsza
wszystko jej zostawiam
nie chcę być
otwartą księgą
wciąż mówię
Ona milczy
i uśmiecha się tajemniczo
Mona Lisa
ludzie
myślą, że wiedzą
wszystko
a znają tylko okładkę
skorupę
maskę
Jej nie poznali
nikt nie dotarł
tak głęboko
nikt jeszcze
nie złamał szyfru
nikomu nie zaufała
po co
tak jest lepiej
chciałabym być
jak Ona
niewidzialna
iść korytarzem
niezauważona
anonimowa
Ona to wie
jedyna przyjaciółka
jedyna ostoja
tylko Ona
rozumie
jest nas dwie
Dusza i Ja
a Jej jakby
nie ma
Zraniony kryształ
porcelanowy uśmiech
czułe słowo
szklane spojrzenie
gra pozorów
wtedy myślałam
dużo znaczę
jestem ważna
jedyna
wyjątkowa
teraz wiem
bawiłeś się
igrałeś
śmiałeś z naiwności
wtedy myślałam
łączy nas
złota nić
trwała
niepowtarzalna
oczarowałeś
kryształowe serce
potem wyrzuciłeś
zepsutą starą zabawkę
rozsypało się
w drobny mak
na miliony kawałeczków
kto je pozbiera
złoży
by dalej biło
udawałeś
bo lubi zdobywać
być w centrum
rozwiązywać zagadki
poznawać nieznane
teraz
sama
cicho składam
kryształki w całość
leczę rany
uporczywie zapominam
rozmazuję obraz
zbyt trwale
wyryty w pamięci
zamknięty w krysztale
teraz wiem
nie byłeś wart
żadnej uronionej perły
zraniony kryształ
kiedyś znów
zalśni pełnią swego blasku
ale już
nie dla ciebie
Myroslava Skilska - Я забула
Я вже забула як болить прощання,
Коли у тьмі зникає силует.
Коли години важчі від зітхання,
Коли не разом більше наш дует.
В обмані слів я загубила гордість
І опустила голову дарма,
Прощання розбудило в мене велич
Й прогнало тінь й обман з мого лиця.
Не пам'ятаю, втратила, згубила
Цей біль, а сльози всього лиш вода.
Здається долі знову нагрубила
Але спалила всі мости до тла.
Борюсь за щастя знову без вагання
Й дарую долі щирий пірует.
Я вже забула як болить прощання,
Коли не разом більше наш дует.
Grafika: Vadym Petrovskyi
