Wyalienowany czyli choć tak brzmi to nie znaczy: nie z tej ziemi. Jest to słowo brzmiące bardzo kosmicznie i nie tutejszo. A właśnie to drugie opisuje go dobrze - obcy.
Znaczy to kiedy nikt nie słucha choć wołasz, błagasz i krzyczysz. Wszyscy jednak sinieją się dalej i nie robią zupełnie nic. Kiedy w tobie emocje aż kipią ale nie masz komu powiedzieć. To kiedy widzisz ich szczęście i choć jesteś obok to wiesz że tak naprawdę cię tam nie ma. To kiedy nie ma się do kogo powiedzieć po prostu głupiego hej. A ‘’pracujcie’’ w grupach - wiąże się ze stresem i samymi przykrościami. Bo dopiero wtedy to co do tej pory zbywało się , staje się prawdą.
Jest to samotny pisklak, który jako ostatni ma zaraz dokonać najważniejszej decyzji życia. Niczym granatowy piękny chaber, samotnie rosnący w śród kłosów i maków. Jak królowa pszczół odrzucona przez rój i z zimną krwią duszona. Jak ten kociak opuszczony przez wszystkich i pozostawiony w lesie, samemu sobie.
I czemu to słowo, bo każdy zna jego gorzki smak. Ten cierpki posmak przy wypowiadaniu każdej jednej literki. Ta chwilowy smutek i rozpacz. Bo wyalienowany to nie tylko ostracyzm społeczny. Świadome odrzucenie przez wszystkich i zmuszenie do wygnania. I choć znają to, to boją się spojrzeć w oczy. To po prostu najgorsze słowo dla nas jako gatunku stadnego - samotność. Bo to nie jest ten rodzaj kiedy bierzesz dobrą książkę. Wychodzisz przed dom na huśtawkę i czytając delektujesz się ciepłem, ciesząc się chwilą bez niczyjej obecność. Wiesz że za drzewami ktoś czeka i przyniesie ci zaraz coś do picia, jak poprosisz. Nie, wyalienowany to inny, niechciany, wyobcowany. Jakby wszyscy się zmówili i powiedzieli z tobą nie gadamy. To jak widzisz ale oni cię nie. No ale przecież bez powodu jeszcze nikogo nie wyklęli, nie!?
Przeczytaj także: Spektrum
Słowo tak bliskie bo każdy z nas choć raz nie dostał zaproszenia jako jedyny na urodziny koleżanki z klasy. Nie został wzięty jako jedyny na zawody sportowe - choć przecież nawet nie lubisz biegać. To niedoceniony artysta malujący kolejny obraz, który i tak się nie sprzeda. Matka siedząca sama bo dzieci odchowane, wyprowadziły się do własnego życia i zapomniały. No właśnie bo czasem jest ciche i nie wymagające rządnych słów, a spojrzenia i chichoty czy wskazania palcem wystarczą.
Tak strasznie znajome każdemu z nas. Bo nikt nie chce być samotny, a jednak każdy z nas choć troszkę jest. Bo choć unikamy, ono wraca jak bumerang. Szczególnie podczas tak ponurej wiosennej pogody. A czasem to my sprawiamy że ktoś się tak czuje. Jesteśmy zapałką odpalającą ten ogień. A wystarczy zadzwonić, powiedzieć hej do tej nowej koleżanki czy zaśmiać się z kimś, a nie z kogoś. Biednego kociaka zabrać ze sobą do domu. Efekt natychmiastowy - a może właśnie to jest ta osoba, która będzie, wysłucha i nie oceń. Wyalienowany może być tylko wymówką, a może być następstwem pięknej relacji - przecież każdy z nas jest inny, nie z tej ziemi, wyjątkowy.
Wyalienowany w znaczeniu słownika to: wyłączyć ze środowiska, z otoczenia, stać się obcym, stracić więź. A jego synonimem jest znana nam dobrze: samotność.
Pochodzi od czasownika wyalienować, który z kolei wywodzi się z łacińskiego czasownika alienare, oznaczającego oddalać, odłączać, czynić obcym. Łacińskie alienare pochodzi od alienus – obcy, należący do innego.
W filozofii alienacja (wyalienowanie) oznacza utratę kontaktu z własną istotą, np. przez pracę, która nie daje sensu lub przynależności.
